به گزارش ایران49/از یاسوج:محمدرضا ضیائی هم امروز به زادگاهش بازگشت، دست پر آمد، مدال برنز آسیا بر گردنش و مراسم استقبالی برایش تدارک دیده شده بود،اما جز خانواده و دوستان، آشنایان و البته مردم فهیم شهر سی‌سخت هیچ کدام از آنهایی که این مدال را در صدر کارنامه کاری خود ثبت می کنند و آن را حاصل تجارب ارزشمند مدیریتی خود می‌دانند،حضور نداشتند.
از استاندار گرفته تا فرماندار و مدیر کل ورزش و جوانان و مدیران شهرستان دنا حتی به خود زحمت حضور در برنامه استقبال مردمی از این قهرمان ملی را نداده بودند،بعد می گوییم چرا قهرمانانمان در نیمه راه به این کشور و آن کشور پناهنده می شوند.
کدام ملتی را می شناسید که اینچنین با قهرمانانش برخورد کنند؟ اینچنین فرزندانش را نادیده بگیرد؟
اصلا مگر دربه در به دنبال الگو سازی برای کودکان و نوجوانانمان نیستیم؟
چه کسی بهتر از محمدرضا می تواند برای جوانان افسرده و ناامید این استان الگو باشد.
پسر خوش اخلاقی که با هر مدال بر دستان مادر و پدر کارگرش بوسه می‌زند.
یعنی مدال ملی محمدرضا به اندازه میتینگ های سیاسی اهمیت نداشت که از استاندار تا فرماندار و مدیرکل ورزش و جوانان اینگونه در برابر آن سکوت کردند.
مگر روزی چند نفر در استان مدال می گیرند که اینچنین تلاش ودستاوردهای بچه های مظلوم این دیار نادیده گرفته می شود.
آیا اگر همین امروز بخواهید گزارش عملکرد بدهید مدال محمدرضا را به گردن خودتان نمی‌آویزید؟
اصلا هدف از ورزش حرفه‌ای و تشکیل وزارتخانه طویل و عریضی برای ورزش چیست؟
آن همه کارمندی که در ادارات ورزش و جوانان حقوق می گیرند کارشان چیست؟ مگر قرار نیست هر کدام گوشه ای از مشکلات ورزشکاران را حل کنند؟
یا قرار است مشکلات و مصائب ورزش حرفه ای برای ورزشکار و خانواده اش باشد و مدالش برای خوشرنگ کردن کارنامه مسئولان؟
در نهایت آقای استاندار،آقای فرماندار ،آقای مدیرکل ورزش وآقایان شورای شهر ، درست است که محمدرضا هرچه به دست آورده حاصل تلاش خودش و به پشتوانه خانواده اش است اما شما نیز مسئولیت هایی دارید. دقیق تر اینکه شما موظفید که گره مشکلات ورزشکاران را باز کنید،شما موظفید به حمایت از این جوانان.
1402/03/21