به گزارش ایران49/از یاسوج؛مردم یاسوج و عاشقان ولایت و دوستداران اهل بیت امروز در سالروز شهادت ششمین خورشید پرفروغ سپهر امامت و ولایت امام صادق (علیه السلام) عزاداری کردند.

مردم مومن و ولایتمدار کهگیلویه و بویراحمد دیشب و امروز در شهرها و روستاها با اجتماع در مساجد، حسینیه ها، تکایا و اماکن مذهبی در غم از دست دادن آن امام همام پس از مرثیه سرایی و مداحی مداحان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و نیز شنیدن سخنرانی واعظان و علمای مذهبی اشک ماتم و عزا ریختند.

در نقاط مختلف کهگیلویه و بویراحمد با نصب پارچه نوشته‌ های سیاه رنگ بر سر درب منازل، مغازه‌ ها و مکان‌ های عمومی عشق، ارادت و دلدادگی خود را نسبت به ششمین امام شیعیان نشان دادند.

امام صادق (علیه السلام) در روز ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه متولد شد.

امامت امام صادق همزمان با سال‌های پایانی حکومت بنی امیه و سال‌های ابتدایی حکومت بنی‌عباس بود.

از آنجا که در این سال‌ها حکومت بنی‌امیه رو به ضعف و سقوط می‌رفت، بنی‌عباس استقرار پیدا نکرده بودند و علاوه بر آن در ابتدای حکومت خود برای جلب نظر بیشتر منش سرکوب نداشتند، به امام صادق علیه السلام فرصتی دست داد که نهضت علمی و مذهبی بزرگی را شروع و مبانی علمی مکتب شیعه را محکم کند.

کنیه و القاب

معروف‌ترین کنیه آن حضرت «اباعبدالله» است که در لسان روایات و احادیث منقول از سوی ایشان بدان بسیار بر می‌خوریم.

شخصیت علمی

امام صادق علیه السّلام در بین اهل سنت، از نظر روایت حدیث و فقاهت و افتاء، از موقعیت شامخى برخوردار بوده، به طورى که او را از شیوخ مسلّم ابوحنیفه و مالک بن انس و شمار فراوانى از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده‌اند.

مالک بن انس، رئیس مکتب فقهی مالکی از جمله کسانى است که مدتى در محضر امام صادق علیه السّلام تلمذ کرده است.

امامت

امام صادق علیه‌السلام مدت ۱۲ تا ۱۵ سال (بنابر اختلاف) با جد بزرگوارش امام زین العابدین علیه‌السلام و بعد از شهادت ایشان، مدت ۱۹ سال با پدرش امام باقر علیه‌السلام زندگى کرد.

آن حضرت در سال‌های پایانی حکومت عبدالملک بن مروان (۶۵ - ۸۶) به دنیا آمد و تا قبل از امامت ایشان، پنج نفر دیگر از حاکمان بنی امیه بر سر کار آمدند.

در سال ۱۱۴ قمری امام باقر علیه السلام به شهادت رسید و امامت به امام صادق علیه السلام منتقل شد. مطابق با ارشاد شیخ مفید، امام باقر علیه السلام آن حضرت را آشکارا و علنی به امامت منصوب نمود.

خلفای معاصر با امام صادق(ع)

در دوران امامت امام صادق علیه السلام، حوادث سیاسی مهمی رخ داد که من جمله آن‌ها جنبش علویان (قیام زید بن علی در سال ۱۲۲ و قیام محمد بن عبدالله بن حسن و برادرش ابراهیم در سال‌های ۱۴۵ و ۱۴۶ هجری) و جنبش عباسیان بود که به دنبال آن حکومت اموی سقوط کرد و عباسیان روی کار آمدند.

جدایی عباسیان و علویان نیز که زمینه‌های آن قبل از به حکومت رسیدن آل عباس آماده شده بود، از جمله حوادثی است که در زمان آن حضرت به وقوع پیوست.

بخش امامت زندگانى امام جعفر صادق علیه‌السلام را مى توان به دو بخش تقسیم نمود:

 قسمت اول زندگى امام جعفر صادق علیه‌السلام از سال ۱۱۴ هجرى تا ۱۴۰ هجرى است. در این دوره امام از فرصت مناسبى که به وجود آمد، استفاده کرد و مکتب جعفرى را به تکامل رساند.

در این مدت، ۴۰۰۰ دانشمند تحویل جامعه شد.

 قسمت دوم زندگی امام که شامل هشت سال آخر عمر ایشان است.

در این دوره، امام بسیار تحت فشار و اختناق حکومت منصور عباسى قرار داشت، دائماً تحت نظر بود و مکتب جعفرى عملاً تعطیل شد.

نهضت علمی امام جعفرصادق(ع)

از سال ۱۲۹ هجرى تا ۱۳۲ هجرى که عباسیان روى کار آمدند؛ به این دلیل که بنى‌امیه رو به ضعف و سقوط مى‌رفتند، فرصت این که امام صادق علیه‌السلام را تحت فشار قرار دهند، نداشتند و از طرفى عباسیان نیز که شعار طرفدارى از خاندان پاک پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و گرفتن انتقام خون به ناحق ریخته آنان را مى‌دادند، به امام فشارى وارد نمى آوردند.

به این جهت این دوران، براى امام، دوران آرامش و آزادى بود و فرصت بسیار خوبى براى فعالیت‌هاى علمى و فقهی به شمار مى‌رفت، فرصتى که براى هیچ یک از امامان دیگر به غیر از امام باقر و امام رضا علیهم السلام، مهیا نشد.

شهادت

شهادت آن حضرت در ۲۵ شوال سال ۱۴۸ هجری قمری، در ۶۵سالگی، به دستور منصور دوانیقی، خلیفه ستمگر عباسی، به وسیله سمی که به آن بزرگوار خوراندند، در شهر مدینه اتفاق افتاد، و بقعه متبرک آن حضرت در قبرستان بقیع است.