ایران 49: اگر در گذشته طرح‌هایی از قبیل چهارشنبه‌های سفید و آزادی‌های یواشکی در برخی از شهرها بود امروز به نظر می‌رسد این مسئله به یک امر عادی تبدیل شده و بد حجابان حالا بدون واهمه از هر تذکری آزادی کامل دارند. و اینکه بگویند طرح‌های شکست خورده هرگز نتوانست در اراده بانوان ایرانی در اعتلای شخصیت معنوی و حفظ هویت زن مسلمان خللی وارد کند، شعاری بیش نیست.
این در حالی است که وزارت کشور با صدور بیانیه‌ای درباره حجاب گفته بود« هیچ گونه عقب‌نشینی در اصول دینی و ارزش‌های سنتی صورت نگرفته و نخواهد گرفت و حجاب به عنوان یک ضرورت شرعی غیرقابل تردید همواره از اصول عملی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.
رواج بدحجابی و سگ گردانی از سوی دخترانی که عمدتا رده سنی دهه 80 تا 90 هستند وقتی تأمل برنگیز می‌شود که جامعه مذهبی در مقابل این پدیده مذموم سکوت کرده و متولاین فرهنگی نیز با بی‌خیالی نسبت به آن هیچ برنامه‌ای ندارند.
در شهر کوچک دهدشت سه مرکز علمیه وجود دارد اما به نظر می‌رسد تبیین حجاب یا دغدغه طلاب نیست یا اقدامات آنها در این راستا چندان تأثیرگذار نبوده است.
ستاد امر به معروف و نهی از منکر و بسیج نیز در مقابه با بدحجابی و رواج منکرات برنامه چندان مؤثری نداشته و به رویکرد کلیشه‌ای آمار محوری در برنامه‌ها اکتفا کرده‌اند.
در شهر کوچکی که بازار در یک خیابان نه چندان عریض و طویل متمرکز شده اتس و کنترل وضعیت حجاب با تذکر لسانی میسر است بی‌تفاوتی و بی‌خیالی آحاد مردم، نهادهای متولی و مروج فرهنگ جای تأمل دارد.
این مسئله از آنجایی دردناک می‌شود که علاوه بر رواج بدحجابی و عادی انگاری منکرات، سگ‌گردانی نیز چهره شهر را روز به روز زننده تر می‌کند.کافی است غروب در مرکز دهدشت، حد فاصل مسجد جامع تا بازار روز و از آن طرف منتهی به خیابان شریعتی سری بزنید دخترانی در رده های سنی پایین با وضعیت پوشش نامناسب در این مسیر جولان می‌دهند و دریغ از یک تذکر ساده که به خود بیایند.
اگر دیروز صحبت از بدحجابی بود حالا در خیابان‌های دهدشت دختران نوجوانی را می‌بینیم که سگ در آغوش گرفته و بدون روسری و به دور از کوچکترین واهمه از برخورد ، در تردد هستند و تعدادشان هر روز بیشتر می‌شود.
مروجان ولنگاری وقتی بی‌تفاوتی را می‌بینند به رفتارهای خود ادامه می‌دهند و با آزادی کامل به پویش «زن، زندگی، آزادی» که شعارشان است رنگ عمل می‌دهند.
این سؤوال مطرح می‌شود که آیا این دختران در مدارس همین شهر تحصیل نمی‌کنند؟ آیا در مدارس مسئولیتی در زمینه ترویج فرهنگ حجاب و تبیین جایگاه والا و ارزنده زن وجود ندارد؟ نقش مربیان پرورشی چیست؟
