به گزارش ایران49/از ياسوج:سارا دختر ۱۴ ساله از اهالی روستای چاهن زیلایی می گوید که سرمای روستای ما استخوان سوز است و مجبورم به همراه مادر و خواهرانم حداقل هر ۲ روزی یکبار برای جمع کردن هیزم به کوه برویم و این موضوع کار طاقت فرسایی است.
این دختر نوجوان می گوید از یک سو دلم برای درختان تنومند بلوط بلوط می سوزد که باید شکسته شوند و از بین بروند تا ما را گرم کنند و از سوی دیگر دلم به حال مادر رنجورم می سوزد که کمرش به خاطر کار زیاد کمی خمیده شده اما چاره ای جز جمع کردن چوب های درختان بلوط نداریم و باید حجم زیادی چوب را با طناب دور کمرمان بپیچانیم و تا خانه پیچ و خم های زیادی را بپیماییم.
سارا می گوید: برایم یک آرزوست که در خانه خودمان دستانم را با آب گرم بشویم و کنار بخاری گازی بنشینم و دیگر مجبور نباشم برای جمع کردن هیزم به کوه بروم.
شاید کمی عجیب به نظر برسد اما آرزوی مردان و زنان سخت‌کوش منطقه زیلایی تحقق پیدا کرده است.
سال ها بود که مردم منطقه با جواب نه مسئولان برای اجرای این ابرپروژه کنار آمده بودند و گاز رسانی به این منطقه را به خوابی تعبیر می کردند.
اینک صدای ماشین آلات سنگین که برای شکافتن دل کوه و رودخانه بسیج شده اند خیلی نزدیک شنیده می شود.
زنان و دختران این منطقه سال هاست که مجبورند هیزم جمع کنند و تبر به ریشه های درختان بلوط کهنسال بزنند.
یک گام بیشتر به رفاه و آسایش زنان این منطقه محروم نمانده است و در آینده نزدیک روستاهای دهستان زیلایی از نعمت گاز بهره مند خواهند شد.
